کمک به معیشت کودکان بلوچ؛ حواسمان باشد که سرکنگبین صفرا نیفزاید

یکی از دوستان من رو به یک گروه تلگرامی دعوت کرد بعنوان «کمک به معیشت کودکان بلوچ». این عنوان و برخی نوشته­ های این گروه یک بارِدیگر دوگانه ­ی ماهی دادن، یا ماهیگیری را یاد دادن / توسعه ­ی زورکی یا توسعه مشارکتی/ رویکرد بالا به پایین یا پایین به بالا/ توسعه­ ی ناپایدار یا توسعه پایدار و...  در من زنده شد. سوالی که خودم هم هنوز به دنبال جوابش هستم، این است که آیا این اقدامات آن نتیجه ­ای که فکر میکنیم، را دارند؟

در واقع ریشه­ ی این سوال اینجاست که،  نتایج کوتاه مدتِ برخی رفتارها با نتیجه ی بلند مدتشان کاملا برعکس یکدیگر عمل میکند و اتفاقا نتیجه بلند مدت به شدت قویتر است اما انسان نتیجه کوتاه مدت را همانطور که بهتر قابل مشاهده است بهتر هم لمس میکند! بعنوان مثال فقط خوشحالی آن لحظه ای را میبینیم که یک خوراکی یا کتاب را به کودک هدیه کرده ­ایم اما این اثر دوم را نمیبینیم و لمس نمیکنیم که با این کارمان به این کودک یادداده ایم که نباید برای رسیدن به چیزهای خوب تلاش کند بلکه باید منتظر باشیم که خوبی های خودشان به سراغش بیایند. این دومین اثر که در کوتاه مدت خیلی برایمان مشهود و ملموس نیست، در بلند مدت باعث پایداری فقر خواهد شد! شاید بتوان با تغییرات کوچکی این اثرات منفی را کاهش داد، بعنوان مثال اینکه معلم یا والدین این خوراکی یا کتاب را به کودک بدهند، اثرات منفی را کاهش می دهد.